Forfatter: Hunnkatten

I går blei endelig cachene i den nye gruva publisert, sjølsagt på ein tirsdag når eg e på Kattensvern te 8. Så me lot turen ligga te i dag, siden da e gøyare å gå opp der når da e lyst. Da va ein som sneik seg opp i natt, så den eine cachen va alt funnet, men siden det låg to i gruva hadde me håpet om å finna den andre, siden han som var på natt-tur ikkje fann den Etter å ha slete oss opp i snø te lang oppå låra, va da deilig å komma fram og setta seg ned litt. Da va egentlig bedre å gå opp denna gangen, me viste litt meir ka me gjekk te enn sist. Og etter litt leiting dukka den første cachen opp, og te slutt den andre.. den va litt finurlig, gjemt oppe i eit hol i taket med ein stein som passa som hånd i hanske forann Så då konne me gå lykkelig ned igjen med ein FTF og STF.. Og fordelen med snø opp te låra e at nedturen e ganske gøy, og om du dette gjere da ingenting, for da e bare masse mjuk snø.

[Show as slideshow]

I dag var me klar for vår cache nummer 200, syns egentlig da har gått raskt, var liksom ikkje så lenge siden vi tok nummer 100 🙂 Me hadde egentlig tenkt å prøva å finna ein litt spesiell som nummer 200 og, men det ente faktisk med å bli Bønes Kirke Mikkel No 16, ein vi har vore å kikka etter fleire ganger i løpet av vinteren uten hell. I kveld fant me den nesten med ein gang, og lurar på koffor i alle dagar me ikjke har kikka der tidligare 🙂

Litt før jul blei da lansert ein cache oppi ei gruva ved Haukeland, denna va me lenge å leste på, at og fram. Da e jo litt snø ute og da stod at da va ca 30 cm vatn inni gruvo. Men da hadde alt vore ein person der oppe utenom eigaren, så me tok i dag etter middag sjangsen på å gå oss ein tur. Me pakka oss inn som ein liten poltur og la i vei. Etter ein liten detour, kom me oss på rett vei oppover fjellsida. Da va steikje hardt, nesten ikkje sti og mykje snø. Og eg e jo litt mindre i beino enn mannen min, så eg fekk jo ikkje alltid benytta meg av fotspora hans heller Men nå me endelig kom oss opp  og inn angra eg ikjke da pukk. Utenfor inngang va da tett med istappar både fra topp og bunn, da va kjempefint. Etter skift te støvlar bar da innover, og da va utrulig rar opplevelse, ein liten gang innover, og ein merka bare kor mykje varmen steig etterkvar me kom lenger innover. Og nedturen va jo kanongøy i den snøen, da va jo bare å byksa seg nedover og håpa på da beste Nei detta va den hardaste og beste cachen me har tatt så langt i allefall 🙂

Ettersom me fant så mange cacher når me var i Utvik i helgo, så va me plutselig opp på 99. Så då gjaldt da å ta seg ein kikk etter ein fin cache som kunne bli vår nr 100. Me stod mellom nåken på ein liten fjelltopp eller Norges eldste, og siden eg va seint ferdig på Kattens Vern tok med Norges eldste som låg oppp på Bønes. Så da va da fram med lommelyktene og inn i ulent terreng, siden den va todelt måtte me først finne eit tre, for så å finna koordinatene videre te siste stoppested. Da gjekk greit, sjøl om lommelyktene våre begynte å tulla seg litt underveis… Så nå går me for nr 200.

Gøy når me kan kombinera da å besøka nåken med å få med oss ein del cacher. Så i helga va da på tur te Utvik for å baka julakaker, og cacha littegranne 🙂 Eg og Lasse kjørte oppover etter jobb på torsdag, tok med oss eit par cacher på veien og kom fram seint på torsdag kveld, te dekka bord. På fredagen og lørdagen blei da mest kakebaking (og spising).  Søndagen starta me turen heimover tidlig, me tok ein aldri så liten omvei om vikafjellet, sånn at me kunne få med oss ein del cacher. Da va eit par me ikkje fant, og ein va snødd ned ( midt på fjellet), men likavel fekk me ny dagsrekord med 10 stk. Så nå har me funne 99 stk. Så då blir da litt gøy å finna nr 100.

Da vi oppdagget denne nye cachen, kikket vi først på klokken. Klokken over ni er vel alt for sent for en tur ut i mørke skogen? Øøøøøh… eller kanskje ikke. På med tursko og frem med lommelykter, og av sted. Dette var jo i nærområdet vårt, så skulle vi noensinne klare en FTF, måtte det vel være denne…

Helt frem kom vi ikke langs skikkelig vei, så vi gikk til fots gjennom det ene skumle området etter det andre. Høystpentlinjene over Smøråsen har visst et «møtepunkt» her oppe, det knatret skummelt i ledningene da vi passerte. Trollskogen oppover i lien er jo i seg selv ganske skummel.

Etter litt leiting ut fra hintet dukka den plutselig opp, første cache vi har sett i eit syltetøyglass 🙂 Og loggen var heilt blank.. Da va litt gøy å endelig få skriva først i ei loggbok 🙂

Me har ei stund snakka om at me hadde lyst å legga ut ein cache og to i Kvinnherad, både forda da e få der, og da e så mange fine plassar. Og i helga sku me likavel opp på hytto, så då var det ein fin mulighet. Så rett etter jobb tok me bilen og satte av gårde, me fekk til og med tid å leita etter eit par cacher. Fant ein på Venjaneset, kor me og fekk lagt i fra oss ein TravelBug som likar seg ved sjøen. Og så va da den me va mest spent på, nemlig Hatlestrand Kirke. Denne blei lagt ut forrige helg, men ingen hadde vore å registrert seg på den enda, så da håpa me på at me sku få ein FTF (First to find). Men trur du ikkje at me blei slått med 45 min… Da va litt surt. Så nå får me venta på neste som blir lagt ut i nærområdet.

Når me då var ferdige med våre plikter på hytto, altså å få opp nytt tak inne på soverrommet vårt 🙂 Gjekk me oss ein tur oppover på fjellet for å finna ein fin plass te cachen, og da va ikkje så veldig vanskelig heller. Så nå får me bare venta i spenning på å sjå om nåken finner den før vinteren setter inn 🙂

I dag va da ingen bønn, sjøl om eg klagde på at eg fortsatt va tålig tett i pappen og andre plasser. Så då va da bare å finna fram fult regntøy og ut i norsk natur.  Siden me viste at da i allefall va ein cache på Smøråsen, og siden eg ikkje hadde vore der enno, va da eit supert mål for turen. Og da blei ein veldig fin tur, sjøl om da auste ned mesteparten og da va godt og vondt i terrenget Cachen fant me og uten store problemer, i allefall den som va der han sku vera Så opp der ska me fleire gonger for å gå tur. Og ekstra deilig va da når me kom heim trøtte og våte, at mor te Lasse ringte og inviterte på kjøttkaker.. yummy…

Dei seie jo at bak skyene e himmelen alltid blå, og i dag fekk me faktisk sjå litt av den. Dagen begynte veldig bra, me hadde fint vær på turen ut i havgapet (les: Fedje). Så me fekk faktisk vist gjeste våre at da ikkje bare regna i Bergen Fant cachen gjorde me og etter litt fjellklatring og gjørmehopping. På heimturen kom regnet tilbake til oss, hadde jo vore forgale om me hadde hatt fint vær lenge 🙂

I går satte me av garde i ruskevêret i håp om at det ville letta litt, slik at me fekk vist fram Vestlandet frå si beste side, men den gong ei. Men turen vart nå koselig likevel, sjølv om vêret ikkje akkurat var med oss. Litt cacher på vegen vart det, og ein veldig lur måte å få pausar undervegs på, og få kome seg ut av bilen og strekkje på beina.

Me kjørde til Eidfjord, så vidare til Odda og Folgefonntunnelen. Så, i nattens mulm og mørke (rundt halv ti), ankom me hytta, så det vart mykje å-ing og slikt då me vakna i dag og dei kikka ut vinduet, gitt.  Var ein tur inne i enden på vegen og kikka på fonna, men det var litt tåkete og regnfullt, diverre. Etter eit stopp på baroniet, bar det heim til Valen for litt deilig lunsj. Etterpå testa me Halsnøytunnelen – for fyste gong – på veg attende til Bergen.

Så no håpar me berre på betre vêr i morgon, for då ska me ut til Fedje og sjå om me ikkje fin den cachen som ligg der…

[Show as slideshow]