Forfatter: Hunnkatten

Austevoll er jo ikkje plassen vi er oftest, men i ny og ne drar eg jo på jentetur ut til Heimark, og denne helge var det tur igjen 🙂
Etter å ha vore strålande vær heile veka, var det litt kjipt å våkna opp til duskregn i dag, men turen var bestemt og den planen vek me ikkje fra.
Og det angret vi ikkje på, vi hadde både duskregn og opphold på veien, det som vel var litt synd var at me ikkje fekk sett utsikten fra toppen skikkelig. For dei hadde nemlig vore så snille at dei hadde bygd ein høg platform på toppen, og den måtte eg jo bare opp på 🙂 Totalt blei turen på 5,8 km, da me valgte rød løype opp og kvit, som var lengre, ned igjen.

[Show as slideshow]

Denne helga hadde vi planlagt ei stund, så vi reiste nedover til Haugesund allerede torsdag ettermiddag. Dette gav oss muligheten til å kose oss og cache litt på fredagen sammen Beate som vi som vanlig bur hos nede på Haugalandet. Me var jo ekstremt heldige med været heila helga, så me hadde ein kjempetur på fredagen rundt omkring.

Lørdagen starta tidlig, veldig tidlig te å vera ein lørdag. Vi skulle nemlig ha oppmøte i sentrum av Haugesund kl 07.00, siden vi skulle rekke et event som starta kl 10 nede på Jæren 🙂 Men det gjekk det og, og vi kom oss avgårde med masse pikkpakk og nok mat og drikke til å komme oss gjennom dagen. Me oppdaga raskt når me kom fram at me var glade me hadde pakka stilongs begge to, for sjøl om da va strålande sol, så var da litt kaldt vind, og da blei jo ein del timar i ro både under eventet og ikkje minst mens me venta på dagen høydepunkt 🙂

For turens absolutte høydepunkt, i alle måtar, var klatreturen til toppen av ei stor steinblokk. Det var første gangen eg fekk testa å klatra oppover, og ikkje rappelere nedover. Og det var gøy, må vel innrømma at eit brattkort fristar meir og meir, og eg hadde vel aldri trudd at eg ville lika fjellklatring. Så sjøl om da blei mykje venting, siden me var mange som vil opp, så var da kjempe, kjempegøy.

Søndagen var me litt treige i gang, men til slutt var me på vei heimover, bokstavelig talt. Me sku nemlig til Valen, siden eg sku prøva bunaden som mamma holder på å fiksa på. Og den passa heldigvis ved denne prøvinga og. Puh….
Så nå e da bare å gleda seg te den e heilt ferdig og 17. mai kjem og eg kan bruka den 🙂 🙂

Så da blei ei travel med morrosam helg.

I dag avtalte me med Revehiet (Per Ivar i allefall) at vi skulle ta oss ein liten fjelltur, og siden vi begge mangla «Hetlebakksåta», så da var ikkje valget vanskelig å ta. Etter å ha studert litt på kartet og sett på høydekotane, som da e mange av i området 🙂 Falt valget på at vi parkerte med Haukås skule og gjekk derifra. Der fekk me fin sti heile veien oppover. Og me fekk med oss dei fleste årstidene på turen, me hadde ein god del sol, men og regnbyer og skikkelig haggel 🙂
Totalt blei turen vår på 6,5 km (i følge GPSen) og total stigning på 304 meter, ikkje så mykje men stigningen kom i løpet av relativt kort distanse, så me fekk nå merka da godt 🙂 Og med eit par utsiktspauser på turen, brukte me totalt 3 timar og 20 min.

[Show as slideshow]

Alt for tidlig i dag måres tikka da inn fire eposter, eg tok ein rask kikk på dei og konkluderte med at ein tur på over 3 km klokka seks om morgenen. Eg la meg derfor til å sova igjen. Men etter vi begge hadde våkna til litt meir normal tid, blei mailene tatt opp igjen, og siden det ikkje var komt inn noko logger, så bestemte me oss for å ta turen. For oss var det mest logisk å parkere ved Røykenes og gå derifra. På vei fra parkeringen og mot stistart passerte en kjent bil oss, så me viste at me ikkje var først. Men turen frista oss likavel 🙂
Vi sendte melding til cache-eigar om at vi hadde spottane noken på vei bort fra boksene, og fekk da spørsmål om vi ville bli henta i andre enden av turen og kjørt tilbake til bilen. Noko me sjølsagt takka hjertelig ja til 🙂
Me fekk oss ein heftig oppoverbakke i starten, men i da minsta så viste me at når den var ferdig, blei resten ein lett og fin tur. Boksane dukka opp som perler på ei snor, etter litt leiting sjølsagt 🙂
Når me nesten var ferdig med turen, så traff me på abra, og som vanlig blir da jo då ein aldri så liten prat. Men til slutt kom vi oss til Lysekloster hvor revne stod klare for å hente oss. Vi blei også invitert på kaffi og rullekaka, og sånt kan ein jo ikkje sei  nei til, og ei stund etterpå dukka abrane også opp i revehiet.

Så det blei både ein kjempefin tur, litt grått, men så lenge da ikkje regna klara ikkje me, og ein kjempekjekt slabberas etterpå. Nesten da ein kan kalla ein perferkt søndag 🙂

Invalid Displayed Gallery

Me har lenga hatt lyst å legga ut ei refleksløypa med litt lengde, etter å ha slått fra oss sentrum, fant me ut at Hordnesskogen nok var ein fin plass, der e da jo både fin turvei og skog å gå i 🙂
Dessverre blei den ikkje så lang som me ønska, siden me plutselig endte med veldig mykje grantær rundt oss, og dei er det ikkje lett å setta reflekser i, som då e synlige sjølsagt 🙂

Men me fekk no ei løypa på litt over ein 1 km som blei fornøyd med, og som me håpar andre cachere også vil lika 🙂

For ei lita stund siden blei da invitert til fellestur i Sædalen, på kveldstid slik at ein kunne ta refleksløypene som ligger der inne. Siden vi både mangla eine løypa, og ein anna boks, så hang me oss med. Fellestur er jo alltid gøyare enn å gå bare oss to. Så litt over seks på kvelden satte vi i vei, utenom oss var det oss to, Revehiet og Team Midtun. Og da blei ein artig tur innover, med mykje latter og litt fall fra mi sida 🙂

Så nå er endelig den delen av Sædalen dekka av smilefjes for vår del, og sånt likar me 🙂

Naturen lage gøye ting av og til, for ikkje lenge siden oppdaga heldigvis nåken noko slikt. Og då e da jo alltid ein god grunn til å legga ut ein cache der, syns me i allefall. Så når me blei vekka av mailen i dag måres med at det var komt ein ny boks ikkje alt for langt vekke, så bestemte me oss raskt for at her måtte me jo ut.

Boksen ligger nemlig med eit lite vatn som er forma som eit hjerta, ein ser da ikkje så veldig godt så lenge man e på bakken, men da e jo sånt me har kart til 🙂
Og ein fin liten formiddagstur var da og, litt over ein kilometer kvar vei, nett passe 🙂 Og som ekstra bonus fekk me FTF, da e jo aldri å forakta.

[Show as slideshow]

Besøk er alltid gøy, så me blei veldig glade når Beate (BEKA21) meldte fra om at ho hadde lyst å komma opp te oss ei helg for å cache litt. Og da som er ekstra greit med Beate er at ho e verdens beste i å laga lister over kor me kan dra. Så på lørdagen etter ho var installert og mata (med da som e min beste lasagne hittil i livet, da e eg sikker på), så bar da ut på første runde i «nærmiljøet». Og før me viste ordet av da var klokka passert både midnatt og videre ut i dei små nattetimar. Etter litt søvn var me klar igjen på søndagen, då var planen å dra te Øygarden. Her fekk me og logga mange cacher me ikkje har tatt tidligare, men dessverre så gjekk tida alt for fort, så da var mange av gåturane som måtte bli liggande te neste gang. Men i dag var me virkelig forberedt på ein heil dag vekke fra heimen. Me hadde me oss vaffelrøra te å testa på vaffeljernet Lasse fekk te jul og me hadde med oss ferdig middag som me kunne varma underveis. Vaflene gjekk da så som så med, men da skyldes nok mest vinden. Men middagen blei ein stor hit, for da fant me oss skjul i eit fuglertitterhus, så då hadde me da både varmt og koselig.

Søndagen la me ut på nok ein tur, denna gangen gjekk turen til Fjell og Sund, slik at Beate kunne haka av nok ein kommune på oversikten sin. Fordelen med å cache på ein mandag er at butikkane er åpe, så me kunne handla proviant og anna me trengte underveis 🙂 Og besøket blei avslutta med event som me holdt nede på Nesttun, kor me fekk stå ute å kosa (hutra) oss i eit par timar før da bar heim inn i varmen og litt sårt tiltrengt avslapping 🙂

[Show as slideshow]

1 2 ►

Siden sofaen nå stod der så fint midt ute i naturen, måtte me jo sjølsagt bare testa ut sofacaching. Konklusjonen blei at da nok ikkje var noko for oss, så me velge å fortsetta på vanlig måte 🙂