Alt for tidlig i dag måres tikka da inn fire eposter, eg tok ein rask kikk på dei og konkluderte med at ein tur på over 3 km klokka seks om morgenen. Eg la meg derfor til å sova igjen. Men etter vi begge hadde våkna til litt meir normal tid, blei mailene tatt opp igjen, og siden det ikkje var komt inn noko logger, så bestemte me oss for å ta turen. For oss var det mest logisk å parkere ved Røykenes og gå derifra. På vei fra parkeringen og mot stistart passerte en kjent bil oss, så me viste at me ikkje var først. Men turen frista oss likavel 🙂
Vi sendte melding til cache-eigar om at vi hadde spottane noken på vei bort fra boksene, og fekk da spørsmål om vi ville bli henta i andre enden av turen og kjørt tilbake til bilen. Noko me sjølsagt takka hjertelig ja til 🙂
Me fekk oss ein heftig oppoverbakke i starten, men i da minsta så viste me at når den var ferdig, blei resten ein lett og fin tur. Boksane dukka opp som perler på ei snor, etter litt leiting sjølsagt 🙂
Når me nesten var ferdig med turen, så traff me på abra, og som vanlig blir da jo då ein aldri så liten prat. Men til slutt kom vi oss til Lysekloster hvor revne stod klare for å hente oss. Vi blei også invitert på kaffi og rullekaka, og sånt kan ein jo ikkje sei  nei til, og ei stund etterpå dukka abrane også opp i revehiet.

Så det blei både ein kjempefin tur, litt grått, men så lenge da ikkje regna klara ikkje me, og ein kjempekjekt slabberas etterpå. Nesten da ein kan kalla ein perferkt søndag 🙂

Invalid Displayed Gallery

Me har lenga hatt lyst å legga ut ei refleksløypa med litt lengde, etter å ha slått fra oss sentrum, fant me ut at Hordnesskogen nok var ein fin plass, der e da jo både fin turvei og skog å gå i 🙂
Dessverre blei den ikkje så lang som me ønska, siden me plutselig endte med veldig mykje grantær rundt oss, og dei er det ikkje lett å setta reflekser i, som då e synlige sjølsagt 🙂

Men me fekk no ei løypa på litt over ein 1 km som blei fornøyd med, og som me håpar andre cachere også vil lika 🙂

For ei lita stund siden blei da invitert til fellestur i Sædalen, på kveldstid slik at ein kunne ta refleksløypene som ligger der inne. Siden vi både mangla eine løypa, og ein anna boks, så hang me oss med. Fellestur er jo alltid gøyare enn å gå bare oss to. Så litt over seks på kvelden satte vi i vei, utenom oss var det oss to, Revehiet og Team Midtun. Og da blei ein artig tur innover, med mykje latter og litt fall fra mi sida 🙂

Så nå er endelig den delen av Sædalen dekka av smilefjes for vår del, og sånt likar me 🙂

Naturen lage gøye ting av og til, for ikkje lenge siden oppdaga heldigvis nåken noko slikt. Og då e da jo alltid ein god grunn til å legga ut ein cache der, syns me i allefall. Så når me blei vekka av mailen i dag måres med at det var komt ein ny boks ikkje alt for langt vekke, så bestemte me oss raskt for at her måtte me jo ut.

Boksen ligger nemlig med eit lite vatn som er forma som eit hjerta, ein ser da ikkje så veldig godt så lenge man e på bakken, men da e jo sånt me har kart til 🙂
Og ein fin liten formiddagstur var da og, litt over ein kilometer kvar vei, nett passe 🙂 Og som ekstra bonus fekk me FTF, da e jo aldri å forakta.

[Show as slideshow]

Besøk er alltid gøy, så me blei veldig glade når Beate (BEKA21) meldte fra om at ho hadde lyst å komma opp te oss ei helg for å cache litt. Og da som er ekstra greit med Beate er at ho e verdens beste i å laga lister over kor me kan dra. Så på lørdagen etter ho var installert og mata (med da som e min beste lasagne hittil i livet, da e eg sikker på), så bar da ut på første runde i «nærmiljøet». Og før me viste ordet av da var klokka passert både midnatt og videre ut i dei små nattetimar. Etter litt søvn var me klar igjen på søndagen, då var planen å dra te Øygarden. Her fekk me og logga mange cacher me ikkje har tatt tidligare, men dessverre så gjekk tida alt for fort, så da var mange av gåturane som måtte bli liggande te neste gang. Men i dag var me virkelig forberedt på ein heil dag vekke fra heimen. Me hadde me oss vaffelrøra te å testa på vaffeljernet Lasse fekk te jul og me hadde med oss ferdig middag som me kunne varma underveis. Vaflene gjekk da så som så med, men da skyldes nok mest vinden. Men middagen blei ein stor hit, for da fant me oss skjul i eit fuglertitterhus, så då hadde me da både varmt og koselig.

Søndagen la me ut på nok ein tur, denna gangen gjekk turen til Fjell og Sund, slik at Beate kunne haka av nok ein kommune på oversikten sin. Fordelen med å cache på ein mandag er at butikkane er åpe, så me kunne handla proviant og anna me trengte underveis 🙂 Og besøket blei avslutta med event som me holdt nede på Nesttun, kor me fekk stå ute å kosa (hutra) oss i eit par timar før da bar heim inn i varmen og litt sårt tiltrengt avslapping 🙂

[Show as slideshow]

1 2 ►

Siden sofaen nå stod der så fint midt ute i naturen, måtte me jo sjølsagt bare testa ut sofacaching. Konklusjonen blei at da nok ikkje var noko for oss, så me velge å fortsetta på vanlig måte 🙂

Kjært barn har mange navn, eller folk mangler oppfinnelse på navn på vatn. Storavatnet finnes ganske mange plasser i Bergen og Omegn, men da me valgte å gå rundt i dag ligger i allefall akkurat i utløpet av Koltveittunellen. I følge eine cachebeskrivelsen skulle turen rundt ta ca ein time, men me går nok  litt seinare og tar fleire pause, både for foto og for mat, så me brukte totalt 2 timar og 30 min rundt vatnet (i følge GPSen min så stod me i ro i 1 time og 5 min:)). Men da var ein kjempefin tur, og ikkje minst, me fant alle boksane langs ruta 🙂

[Show as slideshow]

Halloween er jo noko me har begynt å feira etter me begynte med geocaching, for da e jo  litt gøy på den måte feirar da 🙂
I år var me vel ikkje akkurat kjempeheldig med været, men med både gapahauk og presenninger kunne alle som kom holda seg tørre og gode.
Da blei grilling av pølse og marshmellows, og da som fekk mest oppmerksomhet var vel kyllingen til småspeideren. Den stod så fint på grillen med ein øl i magen og koste seg. Me var spente på om den blei både steikt og god 🙂

[Show as slideshow]